Onderstaande brief hebben we gestuurd aan het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport:

7 februari 2018
Betreft: Vragen over wetsvoorstellen zorg en dwang.

Beste Hugo de Jonge,

(geschreven door Leendert A. Hartog)

(geschreven door Marije Rietman)

Er klopt iemand op het raam
Maakt een asgrijs spoor door mijn voortuin
Op de vensterbank vind ik een veer
Ik steek hem bij de anderen in de plantenbak
Dan de geur van smeulend onheil
Magma rolt lodderig en tergend langzaam over straat
zich onbewust van haar de sporen die zij achter laat
Het gevaar is groter dan gedacht
Mijn furie brengt altijd
prachtige kleine giften mee;
veren, schelpen,
stenen, wol, kleine dode diertjes
Allen heb ik ze bewaard en bespaard

(geschreven door Machiel Cornelis)

Tijdens mijn depressie kreeg ik regelmatig, te horen:
“Ga er eens uit, de natuur in, lekker wandelen of misschien is vissen iets voor je?”
Vissen?.... Nee da’s niets voor mij. Dacht het toch niet.
Nu ik de ergste depressies zo’n beetje achter de rug heb moet ik regelmatig denken aan deze goed bedoelde, maar o zo onuitvoerbare raad.

(geschreven door Jeroen Verkroost)

Het bericht van de Amersfoortse politie die een 13 jarig kind te lijf ging met een taserpistool, roept bij ons veel vragen op. Is dit wel de juiste manier is om met kinderen om te gaan die een psychische kwetsbaarheid hebben?

(geschreven door Caroline)

Op facebook was het langste gesprek tot nog toe een gesprek naar aanleiding van de vraag: “waarom zijn jullie boos? ik vraag me dat ècht af”.
Deze oprechte belangstelling kreeg zo’n 170 reacties. Genoemd zijn: de bezuinigingen in de zorg, de neoliberale samenleving waarin armen armer worden en alles draait om meedoen in de arbeidsmolen, isoleercellen en dwangmedicatie en nog veel meer.

(geschreven door Caroline)

Ergens ben ik wel trots dat ik de gekte van de wereld zie, van deze maatschappij. Als kind al vond ik dingen zoals liegen en discriminatie onbegrijpelijk. En dat meisjes rokken droegen en met hun communie op Aruba als bruidjes gekleed gingen. Dat de jongetjes achter een hoog hek op een andere school zaten. Dat de nonnen zeiden dat god ons in de gaten hield. Dat mensen zeiden dat ik niet spoorde in m’n pubertijd, alleen maar omdat ik me de ene week anders gedroeg dan de andere.

(geschreven door Karlijn Roex)

Aanstaande dinsdag 25 juli 2017, MadPride Rotterdam

in samenwerking met het Huis der Zotheid, ViaKunst

en de vereniging BelevingsWereld.

10.00-11.30u / ontbijt voor 10 bij het huis der Zotheid.

12.00u -13.00 / lunch voor 10 bij inloop stichting Corridor Rotterdam, de Uitdaging.

13.30u-13.45u / kennismaking met BasisBeraad Rotterdam, klantenbelangen.

14.00u-16.00u / filmvertoning en dialoog naar aanleiding van CrazyWise, documentaire.