"Trots", een persoonlijke visie
(geschreven door Leendert A. Hartog)
(geschreven door Leendert A. Hartog)
(geschreven door Caroline)
Op facebook was het langste gesprek tot nog toe een gesprek naar aanleiding van de vraag: “waarom zijn jullie boos? ik vraag me dat ècht af”.
Deze oprechte belangstelling kreeg zo’n 170 reacties. Genoemd zijn: de bezuinigingen in de zorg, de neoliberale samenleving waarin armen armer worden en alles draait om meedoen in de arbeidsmolen, isoleercellen en dwangmedicatie en nog veel meer.
(geschreven door Caroline)
Ergens ben ik wel trots dat ik de gekte van de wereld zie, van deze maatschappij. Als kind al vond ik dingen zoals liegen en discriminatie onbegrijpelijk. En dat meisjes rokken droegen en met hun communie op Aruba als bruidjes gekleed gingen. Dat de jongetjes achter een hoog hek op een andere school zaten. Dat de nonnen zeiden dat god ons in de gaten hield. Dat mensen zeiden dat ik niet spoorde in m’n pubertijd, alleen maar omdat ik me de ene week anders gedroeg dan de andere.
(geschreven door Kevin)
(geschreven door Leendert A. Hartog)
(geschreven door Boudewijn Steenberg)
Gek.
Eigenlijk had ik al afgeleerd om mezelf zo te noemen.
En nu zit ik bij een organisatie die Mad Pride heet.
Gek, zo noemde ik mezelf vroeger. Toen ik 15 was, en opgenomen in het gekkenhuis. Op eigen verzoek.
(geschreven door Sanne la Sense)
(geschreven door Nele Camargo)
met respect voor al diegenen die af en toe verdwalen in madness, wiens leven er door overhoop werd gehaald.
Dit is wat ik over Mad Pride kan delen en het is nodig, denk ik, dat ik dat doe.
Toen ik nog jong was, puber, adolescent, adopteerde ik de titel 'gek' als een compliment.
Mijn lijfspreuk was, "ik zie ze vliegen, maar kan ze nog niet altijd vangen.... geen nood, oefening baart kunst."