verhalen

(geschreven door Marije Rietman)

Er klopt iemand op het raam
Maakt een asgrijs spoor door mijn voortuin
Op de vensterbank vind ik een veer
Ik steek hem bij de anderen in de plantenbak
Dan de geur van smeulend onheil
Magma rolt lodderig en tergend langzaam over straat
zich onbewust van haar de sporen die zij achter laat
Het gevaar is groter dan gedacht
Mijn furie brengt altijd
prachtige kleine giften mee;
veren, schelpen,
stenen, wol, kleine dode diertjes
Allen heb ik ze bewaard en bespaard

(geschreven door Machiel Cornelis)

Tijdens mijn depressie kreeg ik regelmatig, te horen:
“Ga er eens uit, de natuur in, lekker wandelen of misschien is vissen iets voor je?”
Vissen?.... Nee da’s niets voor mij. Dacht het toch niet.
Nu ik de ergste depressies zo’n beetje achter de rug heb moet ik regelmatig denken aan deze goed bedoelde, maar o zo onuitvoerbare raad.

(geschreven door Jeroen Verkroost)