(geschreven door Boudewijn Steenberg)
Gek.
Eigenlijk had ik al afgeleerd om mezelf zo te noemen.
En nu zit ik bij een organisatie die Mad Pride heet.
Gek, zo noemde ik mezelf vroeger. Toen ik 15 was, en opgenomen in het gekkenhuis. Op eigen verzoek.
Een brief aangaande de nieuwe wet Verplichte GGZ aan de Tweede Kamerleden...
Geachte Kamerleden,
Een update van onze bezigheden:
We zijn contact aan het leggen met Mad Pride organisaties in (in eerste instantie) de engelstalige landen.
Volgende maand gaan we verder met het voorbereiden van de eerste Mad Pride dag, die 27 mei in Utrecht zal zijn.
De verkiezingen en de wetsvoorstellen omtrent "verwarde personen" houden ons dezer dagen ook bezig, en samen met een paar andere organisaties werken we aan een brief aan de (kandidaat) kamerleden.
Op facebook hebben we inmiddels meer dan 250 volgers.
(geschreven door Karlijn Roex)
(geschreven door Leendert A. Hartog)
(Noot: ingekorte versie van een persoonlijke blogpost van vorig jaar)
(geschreven door Sanne la Sense)
(geschreven door Nele Camargo)
met respect voor al diegenen die af en toe verdwalen in madness, wiens leven er door overhoop werd gehaald.
Dit is wat ik over Mad Pride kan delen en het is nodig, denk ik, dat ik dat doe.
Toen ik nog jong was, puber, adolescent, adopteerde ik de titel 'gek' als een compliment.
Mijn lijfspreuk was, "ik zie ze vliegen, maar kan ze nog niet altijd vangen.... geen nood, oefening baart kunst."
(geschreven door Isabel Marrozos) Gek! Verward! Gestoord! Autist! Schizofreen! Borderliner!
Allemaal termen om mensen te beschrijven die ‘anders’ zijn. Termen met een zeer negatieve lading. Termen waarachter een wereld aan vooroordelen schuilgaat.
Voor veel mensen is het nog steeds moeilijk om te praten over ‘psychische problemen’ en wordt dat alleen maar moeilijker in een (virtuele) wereld waarin het de norm lijkt voortdurend gelukkig en succesvol te zijn. En wie ziet nog wat daarachter schuilgaat?
(geschreven door Leendert A. Hartog)
