Kind (13) getaserd door politie Amersfoort

Het bericht van de Amersfoortse politie die een 13 jarig kind te lijf ging met een taserpistool, roept bij ons veel vragen op. Is dit wel de juiste manier is om met kinderen om te gaan die een psychische kwetsbaarheid hebben?

Was het kind agressief? Of stond hij daar sprakeloos en verstijfd van angst? Hij had een mes in zijn hand, maar wou hij iemand verwonden, of voelde hij zich ernstig bedreigd en gaf dat mes hem een stukje houvast? Wat ons opvalt is dat de jongen zo hard in het mes kneep dat zijn knokkels wit werden. We vermoeden dat het kind doodsbang was, zoals gebruikelijk is bij mensen met acute zorgnood. Hij zal dus niet aanvallen zolang hij niet geprovoceerd wordt.

Met 3 man sterk, een schild, politiehond, taserpistool en geweer had de politie voldoende mogelijkheden zich te verdedigen tegen de dertienjarige. We gaan er vanuit dat de politie, voor haar eigen veiligheid, voldoende afstand bewaarde tot de jongen en genoeg tijd zou hebben om in te grijpen als dat echt nodig was. De situatie was op dat moment onder controle. De politie had dus het gesprek aan kunnen gaan. Om rust te creƫren, een luisterend oor te bieden en zijn angst weg te nemen. In plaats daarvan schreeuwde de politie herhaaldelijk tegen het doodsbange kind om zijn mes weg te leggen. Het enige dat hem nog een beetje veiligheid bood. Toen de jongen besloot weg te gaan, kreeg hij stroomstoten en is hij overmeesterd.

Hoe traumatisch is dit voor het kind geweest? Staat de politie wel stil bij het psychisch letsel dat ze hiermee aangericht hebben? Hij is overgebracht naar een voor hem onbekende locatie, alwaar hij vermoedelijk 'rustgevende' medicatie krijgt. Of hij ook de rust en veiligheid krijgt waar hij om vroeg, betwijfelen we. We zijn blij dat de kinderrechtenorganisatie Defence for Children zich inmiddels uitgesproken heeft tegen deze aanpak. We hopen dat meer organisaties hun voorbeeld volgen en dat de politie onderzoekt hoe ze dit soort escalatie in de toekomst kunnen voorkomen.