Eerste (achterhaalde) poging tot manifest

(geschreven door Leendert A. Hartog)

Mad Pride is een internationale beweging van “gekken” en hun bondgenoten, die het credo uitdraagt dat we er trots op mogen zijn wie we zijn, ondanks [ondanks, of met??] ons “handicap”. We hoeven ons niet te verstoppen of te schamen. We zijn wie we zijn en de ander moet daar maar mee leren omgaan. Wij verzetten ons hevig tegen het taboe dat op “gek zijn” rust en willen als volwaardige mensen beschouwd worden. We mogen dan soms wel eigenaardig zijn, maar we zijn zeker niet gevaarlijk of minderwaardig. Wij gaan er vanuit dat bij ieder mens wel een “steekje los zit” en dat dat op zich geen reden is om het contact met ons te mijden.

We verzetten ons tegen het inmiddels ingeburgerde beeld van de “verwarde persoon”, die als een bron van overlast en gevaar gezien wordt. Dat beeld klopt niet. Er zijn natuurlijk wel momenten waarop wij overlast kunnen bezorgen, maar de meeste tijd zijn wij gewone mensen met dagelijkse interesses en bezigheden. Wij zijn zeker niet per definitie gevaarlijk en dit vooroordeel zorgt er juist voor dat situaties sneller uit de hand kunnen lopen. De mythe van de “gevaarlijke gek” is in de meeste gevallen een “self-fulfilling prophecy”!

Wij verzetten ons ook tegen allerlei vormen van dwang, die voortkomen uit de maatschappelijke angst voor het onbekende. Wie de moeite doet om ons te leren kennen, zal al gauw inzien dat we hoogstens zorg en aandacht nodig hebben, geen dwangmaatregelen om ons “van de straat” te houden.

Hoewel onze beweegredenen bittere ernst zijn en we in dat opzicht dus zeker een alternatief politiek geluid willen laten horen, kenmerkt de Mad Pride beweging zich ook door haar luchtige toon. We zijn geen voorstander van zware speeches, maar neigen eerder naar de “ludieke” actie om ons punt te maken. Op een speelse wijze willen we de maatschappij tonen dat we er zijn, wie we zijn en dat we de moeite waard zijn.

Wij streven naar een maatschappij waarin anders zijn niet langer als een probleem wordt gezien. We zijn immers allemaal anders en stiekem allemaal ook wel een beetje “gek”!

Labels